Moleculen staan er gekleurd op

Met fluorescentiemicroscopie onderscheid je microscopische structuren in de cel of zelfs individuele moleculen van hun omgeving. Je vindt kankercellen in verder gezonde weefsels. Je gaat na of een erfelijke afwijking in een weefsel tot uitdrukking komt. Ook stel je vast of het immuunsysteem van een patiënt eigen weefsels markeert als vijandig. En je vergaart informatie over moleculaire interacties aan en onder het oppervlak van anorganische moleculen, polymeren of (koolstof)nanostructuren. Kortom, in biomedische laboratoria is fluorescentiemicroscopie inmiddels een even onmisbare als geautomatiseerde standaardtechniek, deels uitvoerbaar op handzame benchtop-apparaten. Achter die eenvoud schuilen geavanceerde optische technologie, supersnelle en hypergevoelige digitale camera’s en slimme beeldbewerking. Onderzoek dat individuele moleculen met een zeer hoge resolutie zichtbaar maakte via fluorescentiemicroscopie, was goed voor een Nobelprijs voor de Scheikunde. Inmiddels combineren onderzoekers fluorescentiemicroscopie met elektronenmicroscopie om nóg verder in te zoomen.